W cerkwi w Curtea de Arges znajdują się relikwie św. Filotei, św. Tatiany oraz św. Sergiusza. To miejsce jest tak ważne dla Rumunów, jak dla Polaków Wawel. Tu zostali pochowani pierwsi królowie Rumunii: Karol I, Ferdynand I oraz Michał niedawno Rumunia kojarzyła się większości Polaków z Romami, biedą i uchodźcami żebrzącymi na ulicach. W 2007 roku kraj wstąpił do Unii Europejskiej. Wiele się zmieniło. Powstają nowe drogi i osiedla. Liczne obiekty widnieją na liście światowego dziedzictwa UNESCO. To ciekawy kraj, bogaty pięknem natury. Znajduje się tu łańcuch Karpat długości niemal 700 km! Na wschodzie można się kąpać w Morzu Czarnym, zobaczyć dzikie tereny delty was w podróż przez kręte górskie drogi prowadzące do uroczej świątyni!Kliknij, by od razu przejść do galerii z Curtea de ArgesTrasa Transfogarska wijąca się na wysokości ok. 2000 metrów Krzysztof JędrasikLegendarna trasa TransfogarskaJadąc do Rumunii (z żoną i trójką dzieci) chcieliśmy zobaczyć legendarną trasę Transfogarską. To droga kultowa. Odwiedza ją tysiące motocyklistów i kierowców rocznie. Urocze miejsce dla tych, którzy cenią górskie widoki i nie boją się szalonych liczy 150 km. Została zbudowana w latach 1970-74 przez komunistycznego przywódcę Rumunii, Nicolae Ceausescu. Powstała w miejscu leśnych i górskich szlaków. Początkowo miała znaczenie militarne. Rumuński dyktator, świadomy napiętych relacji ze Związkiem Radzieckim, chciał zapewnić sobie szybki przejazd przez góry w przypadku ewentualnej sowieckiej Transfogarska oznaczona jest symbolem DN7C. Łączy wieś Bascov nieopodal Pitesti z Carțișoarą w Transylwanii. Z południa na północ przecina główny grzbiet Gór Fogaraskich (stąd jej nazwa). To najwyższe pasmo Karpat Południowych oraz całej Rumunii. Decydując się na przejazd trasą trzeba być gotowym na pokonanie ogromnej liczby ostrych zakrętów. Jej szlak wiedzie między dwoma najwyższymi szczytami Gór Fogarskich: Moldoveanu (2544 m i Negoiu (2535 m Balea, liczący ok. 60 metrów wysokościfot. Krzysztof JędrasikWakacje w RumuniiRozpoczęliśmy przejazd od strony północnej. Wyjechaliśmy z Sibiu. Po pokonaniu pierwszych kilometrów warto się zatrzymać i zobaczyć największy wodospad Karpat – Baleę. Kaskada liczy 60 metrów wysokości. By do niego dotrzeć, trzeba przejść szlak. Górska wędrówka trwa około 40 minut. Piękne widoki i orzeźwiająca bryza wodospadu rekompensują trud się na południe zobaczymy wzniesienia i zakręty. Na całej trasie jest 27 wiaduktów, 830 mostów oraz kilka tuneli. Najwyżej położony fragment drogi znajduje się na 2042 m Jest tam również najdłuższy tunel w Rumunii, o długości 884 najwyższym punkcie trasy trzeba się zatrzymać na Przełęczy Fogarskiej, przy jeziorze Balea. Jest tam duży parking, schronisko, restauracja i spora przestrzeń, by odpocząć. Są śmiałkowie, którzy docierają tu rowerem. Jednego mijaliśmy po drodze. Jest opcja bezpłatnego noclegu. Zatrzymują się tu podróżujący vanami, kamperami lub posiadacze namiotów. Jest tu stosunkowo chłodno. W środku lipca mogliśmy rzucać śnieżkami i ślizgać się na sporej tafli Balea, położone w najwyższym punkcie Trasy Transfogarskiej (2034 m Krzysztof Jędrasik11 niedźwiedziKiedy zjeżdżaliśmy z najwyższego punktu, spotkały nas nie lada atrakcje. W niższych partiach trasy, bardziej zalesionych, obok drogi można spotkać dzikie niedźwiedzie! Zrobiło to na nas ogromne wrażenie. Samica z dwójką małych. Siedziały dwa metry od naszego auta. Wydawały się spokojne i niegroźne, ale to dzikie zwierzęta. Lepiej podziwiać je wyłącznie przez szybę samochodu. Tu motocykliści i rowerzyści muszą później przy drodze stał kolejny niedźwiedź, potem następny z małymi i trzeci, samotny. Przez niecałą godzinie naliczyliśmy ich 11! To dość powszechne zjawisko w tym regionie Rumunii. Dzieje się, bo niektórzy turyści niestety karmili zwierzaki kanapkami. Przyzwyczaiły się podchodzić do ludzi po łatwą stojące tuż obok Trasy Transfogarskiejfot. Krzysztof JędrasikCurtea de ArgesPo przejechaniu następnych 100 km dotarliśmy na nocleg do niewielkiej miejscowości u podnóży Karpat. Curtea de Arges to 32-tysięczne miasteczko w środkowej Rumunii. Trafiliśmy tu przypadkowo, a spędziliśmy całą niedzielę. Staraliśmy się znaleźć katolicką parafię, by uczestniczyć w mszy świętej. W Curtea de Arges jest kościół Eucharystii tamtejsze siostry zakonne porozmawiały z nami i oprowadziły po parafialnym nowoczesnym przedszkolu. Następnie ruszyliśmy w miasto, by szukać głównych „Wawel”Najważniejszym punktem miasta jest cerkiew metropolitalna Zaśnięcia Matki Bożej. Prawosławną świątynię zbudowano w latach 1512-1517. Ostateczny wygląd nadały jej prace francuskiego architekta Lecomte’a du Nouya pod koniec XIX wieku. Wrażenie robi wygląd zewnętrzny cerkwi. Budynek posiada cztery wieże boczne (oryginalnie zdobione) i główną kopułę środkową. Nad wejściem do cerkwi widnieje mozaika przedstawiająca Maryję z Jezusem. Wokół niej umieszczono bogate wzory, które upiększają frontową ścianę znajduje się dwanaście kolumn, które symbolizują apostołów. Są bogato zdobione motywami roślinnymi. Niektóre, dzięki wypukłym wzorom przypominającym grube liny, także wydają się być „poskręcane”. Największe wrażenie robi główny ikonostas oraz przepięknie zdobione kolorowe ściany i cerkwi znajdują się otaczane szczególnym kultem relikwie św. Filotei, św. męczennicy Tatiany oraz św. Sergiusza. To miejsce jest tak ważne dla Rumunów, jak dla Polaków krakowski Wawel. Tu zostali pochowani pierwsi królowie Rumunii: Karol I, Ferdynand I oraz Michał I. Płyty nagrobne widać obok głównego wejścia. W pobliżu świątyni znajduje się drugi budynek z królewskimi grobowcami. Zwiedzając cerkiew trafiliśmy na ceremonię ślubną. To dodatkowo upiększyło chwile spędzone w tym wyjątkowym miejscu.

Jadąc od strony północnej, niedaleko Fogaraszu, za miejscowością Cârţa[czytaj: „kyrca”] skręć na rondzie w drogę 7C. Oto czeka Cię jedna z największych atrakcji Rumunii: Transfăgărășan czyli Trasa Transfogarska, nazywana też Drogą/Szosą TransfogaraskąObydwie nazwy są używane – zarówno ta z „a” w środku, jak i ta bez. Jednak tylko ta dłuższa jest ujęta w „Urzędowym wykazie polskich nazw geograficznych świata” z 2013 r.. Przebiega południkowo przez środkową część kraju. Podstawowe informacje na jej temat znajdziesz w krótkim artykule wprowadzającym w temat obu tras górskich. Możesz czytać po kolei albo przejść do konkretnej części artykułu klikając w spis treści: Początek trasy Info & historia Transfogaraskiej Kolej linowa nad jezioro Bâlea Najwyższy odcinek trasy, jezioro i tunel Jezioro Vidraru, tama i pomnik Prometeusza Twierdza Poenari – prawdziwy zamek 'Drakuli’ Cerkiew w Curtea de Argeș UWAGA – ustawiając kursor myszy na słowa podkreślone kropkami (na urządzeniu mobilnym trzeba kliknąć), zobaczysz objaśnienie tego wyrażenia, sposób jego wymowy w języku rumuńskim lub dodatkowe informacje z nim związane. POCZĄTEK TRASY Prześledźmy pokrótce całą trasę 7C od strony północnej – tej bardziej stromej i chyba najbardziej efektownej (szczególnie gdy się na nią patrzy z wyżej położonych punktów). Droga zaczyna się łagodnie i całkiem niepozornie. W oddali widać majestatyczne góry. Od razu należy się przygotować, że pogoda może w każdej chwili ulec zmianie. Po kilkunastu minutach jazdy trasa robi się coraz ciekawsza. Pojedziesz teraz przez mosty, tunele i wiadukty. Co pewien czas będą pojawiać się szutrowe miniparkingi przy drodze – dobre na krótki postój i zrobienie kilku fajnych fotek. Będziesz również mijać stragany z pamiątkami i przekąskami, a gdzieniegdzie znajdziesz zielone miejsca, w których zrobienie sobie małego prywatnego pikniku będzie niezapomnianym doświadczeniem. Nieczęsto jada się przecież drugie śniadanie z tak niesamowitym widokiem wokół… INFO & HISTORIA TRANSFOGARASKIEJ Na trasie czeka Cię 27 wiaduktów, 830 mostów i kilka tuneli. Przez 8 miesięcy w roku (jesienią, zimą i wiosną) droga jest zamknięta na odcinku 27 kilometrów, ze względu na niebezpieczeństwo lawin, spadających kamieni, osuwisk itp. Wraz z każdym pokonanym kilometrem zmienia się krajobraz. W pewnym momencie zauważysz przed sobą charakterystyczną konstrukcję drogi, która pozwoli Ci wyjechać jeszcze wyżej, aż na sam szczyt. Im lepsza pogoda, tym wyraźniej widać serpentyny oparte na blokach betonu i mostkach. Co jakiś czas warto się zatrzymać w punktach widokowych i rozejrzeć. Transfogarska powstała w latach 1970-1974. Rumuński dyktator Nicolae CeaușescuPrezydent Rumunii w latach 1974-89, komunista. Sąd skazał go na śmierć za ludobójstwo. Został rozstrzelany wraz z żoną w Boże Narodzenie 1989 roku. [czytaj – w dużym uproszczeniu: „czauszesku”] chciał w ten sposób zapewnić sobie szybką ucieczkę przez góry w razie sowieckiej inwazji. Dokopałam się do rumuńskiego artykułu z 2008 rokuJeśli chcesz poczytać o tym w oryginale, podaję adres www do artykułu, będącego źródłem wielu informacji zawartych w tym akapicie; tekst „Ultimii santieristi de pe Transfagarasan” autorstwa Dana Gheorgha – o dwóch ostatnich żyjących wówczas robotnikach z wioski Arefu. Budowa tej imponującej drogi to dość ciekawy temat. W latach 60. do Transylwanii przybywali ludzie z całego kraju, zwabieni obietnicą wysokich zarobków – podobno za budowę tamy Vidraru i drogi przez Góry Fogaraskie proponowano 6 tys. lei miesięcznie. Przyprowadzali również swoich znajomych. W czasie budowy, która trwała bez względu na porę roku, użyto 6520 ton dynamitu, a wiele osób pracujących przy tym projekcie straciło życie. Niebezpieczeństwo czaiło się wszędzie – lawiny, wysadzanie skał albo chociażby zabezpieczanie skał przed osuwiskami za pomocą siatek i ścian („Byliśmy przywiązani ze szczytu góry sznurami. Robiliśmy dziury w skale i montowaliśmy sieci. Nie było dnia, żeby jakiś mężczyzna nie spadł”). Robotnicy udawali się na miejsce pracy piechotą, z torbą jedzenia. Latem zajmowało im to około godziny, zimą było znacznie trudniej, bo szli w błocie. Ostatnia zmiana, na którą docierali w ciemności bez latarki, rozpoczynała się o 23:00. Na tamie Vidraru, ukończonej w 1965 r. praca trwała na trzy zmiany po 8 godzin i tylko przy jej budowie zginęło ok. 400 osób. Jeden z bohaterów artykułu opuścił miejsce pracy wcześniej z powodu wypadku (stracił oko przy spawaniu) i renta inwalidzka, jaką otrzymywał (dane na 2008 rok) to było 200 lei (+dodatki, w sumie jakieś 550 lei – ale to nadal drastycznie mało). Po ukończeniu budowy drogi, część robotników na stałe osiedliła się w okolicy, a część wyjechała do innej pracy. Wielu z nich nie pojawiło się więcej na Transfogarskiej, nawet jeśli zamieszkiwali w pobliżu. Warto mimo wszystko mieć świadomość, że to, czym teraz się zachwycamy, pochłonęło setki ofiar i mnóstwo ludzi kosztowało zdrowie. KOLEJ LINOWA NAD JEZIORO BÂLEA Jeśli zatrzymasz się na chwilę po drodze, nad wijącym się asfaltem zauważysz wysokie słupy i charakterystyczne czerwone wagoniki kolejki linowej. Można się nią udać z okolic wodospadu Bâlea[â czytaj jako „y”] do jeziora Bâlea, położonego na wysokości 2034 m I co najlepsze – jeśli warunki temu nie przeszkodzą, to od strony Cârțișoary dotrzesz tam nawet zimą – zamykany odcinek trasy jest bowiem nieco powyżej dolnej stacji kolejki. Zarówno na dole, jak i na górze znajdują się schroniskaCabana to po polsku schronisko górskie; translator może to przetłumaczyć na polski jako „szalet”, ale z znaczeniu „domek górski, chatka”, a nie toalety 😉 Ceny noclegów w Cabana Bâlea Cascada i Cabana Poltinu oraz informacje trasach pieszych znajdziesz na stronie a zimą – tu ciekawostka – hotel lodowy[rum. Hotelul de Gheață] Powstał w 2006 roku, posiada pokoje 2-osobowe i kilka igloo, a także restaurację czy kaplicę. Strona Hotel of Ice: Dolna stacja mieści się przy bardzo ostrym zakręcie (dokładnie 21 km od zjazdu na rondzie w drogę 7C, na wysokości 1234 m nie sposób jej przegapić. Samochody parkują głównie na dziko wzdłuż drogi (jak w większości miejsc na trasie). Szczegóły na ten temat znajdziesz w tekście Trasa Transfogaraska zimą. Lokalizacja dolnej stacji kolejki: Odcinek ten pokonany drogą ma ok. 12,5 km, a kolejka ma długość 3,7 km. Wycieczka wiszącym wagonikiem kosztujeWedług info na luty 2022 r. ze strony w jedną stronę 40 lei dla dorosłych (dla dzieci połowę tej ceny a za bagaż są to jakieś kwoty rzędu 5-10 lei). Trzeba sprawdzać na bieżąco, bo wszystko może zależeć od sezonu. Kolejka działa od 9-17 od poniedziałku do niedzieli, za wyjątkiem sytuacji, kiedy są złe warunki pogodowe. NAJWYŻSZY ODCINEK TRASY, JEZIORO I TUNEL Po dotarciu na górę do dość dużych parkingów (po obu stronach drogi), zobaczysz zapewne sporo ludzi i straganów. Dobrym pomysłem jest zrobić sobie parę minut przerwy w podróży i zejść kawałek niżej na polodowcowe jezioro Bâlea. Ma ponad 11 metrów głębokości i ponad 4,6 ha powierzchni. Wokół znajduje się rozległy rezerwat przyrody i ogólnie teren zasługuje na mały przystanek. Dalej już czeka Cię przeprawa przez 884-metrowy tunel Capra-Bâlea (najdłuższy w Rumunii), położony na najwyższym odcinku Transfogaraskiej, czyli na 2042 metrach którym dostaniesz się z okręgu Sybin do okręgu Argeș[czytaj: „ardżesz”]. W trakcie jego budowy zużyto 20 ton dynamitu. Co czeka Cię w środku? W 2019 r. nie było pasów, nie było dobrego światła (choć faktycznie tunel ma elektryczne oświetlenie, w 2021 r. to światło było zdecydowanie lepsze niż wcześniej). Wentylacja jest tylko naturalna. Wydaje się, że obok drogi jest również coś w rodzaju chodnika, ale nie polecam tam spacerować – raczej nie będzie to przyjemne ani bezpieczne. Ale po opuszczeniu tunelu znów jest pięknie… Teraz już będziesz się kierować coraz bardziej w dół. Po 28 kilometrach dotrzesz do kolejnego pięknego jeziora… JEZIORO VIDRARU Zza drzew zacznie błyskać gładka tafla wody, gdzieniegdzie na szerszym poboczu można na chwilę przystanąć i odpocząć od zakrętów, bo do tamy zostanie jeszcze kolejne 25 km. W tych warunkach to dużo. W pewnym momencie przed Tobą ukaże się tama, cudny widok na jezioro i dwa tunele. Nad tym wszystkim góruje 10-metrowy pomnik PrometeuszaTo ten gość z mitologii greckiej, który ukradł bogom ogień, żeby dać go ludziom, a za karę został przywiązany do skały, gdzie przeżywał męki z piorunami w rękach, osadzony w 1971 r. na wzgórzu. Kiedyś można było zobaczyć go z bliska. A jest to fajna atrakcja może nie tyle ze względu na sam pomnik, co na widoki, które rozciągają się z góry. Zapora na rzece Argeș[czytaj: „ardżesz”] ma 160 metrów wysokości i tworzy piękne jezioro Vidraru, po którym organizowane są rejsy. Akwen ma niecałe 9 km2, a jego największa głębokość to 155 metrów. Jeśli pójdziesz tamą wzdłuż linii brzegowej jeziora, to tuż przy wjeździe do prawego tunelu zapewne spotkasz kilku motocyklistów, bo to dobre miejsce na parę chwil odpoczynku. W samym tunelu jest ciemno i brzydko, ale po drugiej stronie już znów jest co podziwiać. Można tamtędy dojść np. do wodospadu (Cascada Călugărița)[czytaj: „kaskada kəlugərica”] Odległość to ok. 1,6 km od wyjścia z prawego tunelu. Lokalizacja: Natomiast tunel po lewej jest kontynuacją Trasy Transfogarskiej. Po niecałych 5 kilometrach dotrzesz w okolice zamku Poienari i będzie to w zasadzie ostatni taki charakterystyczny punkt na tej najsłynniejszej części Trasy. Potem już droga będzie się prostować, pojawią się zabudowania i miasteczka. TWIERDZA POIENARI – PRAWDZIWY ZAMEK 'DRAKULI’ Lokalizacja (wejście na ścieżkę prowadzącą do zamku): W Twierdzy Poienari (Cetatea[ce czytaj jako „cze”] Poenari) w XV rezydował okrutny Wład Palownik, będący pierwowzorem literackiego Drakuli. Obecnie z budowli zostały już tylko ruiny – jest to częściowo wynik zaniedbania w XVII wieku, a częściowo osunięcia się ziemi w XIX wieku. Do twierdzy prowadzi 1480 betonowych schodów, a z góry można podziwiać jezioro Vidraru i Góry Fogarskie. Należy mieć na uwadze, że wejście może być akurat tymczasowo zamknięte ze względu na spacerujące na tym terenie niedźwiedzie. Obiekt jest otwartySą to dane z okresu pandemii; obowiązują obostrzenia związane z ilością turystów, maseczkami (chirurgicznymi), mierzeniem temperatury i dystansem 2m zasadniczo od środy do niedzieli w godzinach od 10 do 16 (ostatnie wejście o 14:30). Wstęp kosztuje jakieś 10 lei; dobrze jest mieć ze sobą gotówkę. Na dole obok wejścia znajduje się camping, a niedaleko widać również budynki z restauracjami (np. Cabana La Cetate), w których możesz odpocząć przed dalszą drogą i coś zjeść, podziwiając z daleka wzgórze z zamkiem. Jadąc dalej na południe miniesz wiele pensjonatów – bardzo możliwe, że któryś będzie akurat dysponował wolnymi pokojami. Wystarczy podjechać i zapytać albo skorzystać z jakiegoś portalu typu Booking. Z internetem w telefonie zazwyczaj nie ma tam problemów. CERKIEW W CURTEA DE ARGEȘ Lokalizacja wejścia na teren całego kompleksu: Na koniec wycieczki zajrzyj koniecznie do miejscowości Curtea de Argeș, by zobaczyć jeden z ciekawszych zabytków sakralnych Rumunii – Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej. Tam również znajdują się groby rumuńskiej rodziny królewskiej. Ta wycieczka będzie niewątpliwie interesującym doznaniem dla każdego miłośnika sztuki. Ale o szczegółach już w kolejnym wpisie, bo chciałabym Ci trochę więcej poopowiadać o niezwykłej cerkwi w Curtea de Argeș. Artykuł okazał się pomocny? : ) Będzie mi bardzo miło, jeśli w zamian oznaczysz Projekt Rumunia na swoim kanale (np. w relacji z tego miejsca). Dzięki temu będę miała szansę wesprzeć i zainspirować kolejne osoby wybierające się do Rumunii.

Rumunia - Trasa Transfogarska i Transalpina. Kolejny etap wyjazdu do Rumunii zaczął się słonecznym porankiem nad rzeką Arges. Dzień wcześniej po naszych przygodach w Bukareszcie dojechaliśmy nad Arges praktycznie już po zmroku. Miejsce, które wybraliśmy wydawało się całkiem rozsądne, ciche spokojne z ładnym widokiem na rzekę.

Rumunia jest jednym z moich ulubionych europejskich krajów. Urzekła mnie swoją zielenią, kulturą, pięknymi górskimi krajobrazami, widokiem wozów z końmi na autostradzie i swoim lekkim zacofaniem gospodarczym. Jako że byłam w Rumunii około siedmiu razy zaczynając od 2009 roku a ostatnim razem będąc w 2018 zauważyłam duży wzrost gospodarczy porównując Rumunię z 2009 roku z tą z 2018. Szczerze, bardziej podobała mi się w 2009. Rozwój tego kraju widać na pewno po budynkach. W 2009 roku było mnóstwo starych zniszczonych budowli po drodze, co z biegiem czasu się zmieniało. W Rumunii na drogach królują Dacie. Nic dziwnego, w końcu to rumuńska marka. Dawniej mnóstwo było starych samochodów w złym stanie technicznym, z biegiem lat i samochody stały się lepsze i nowsze. Jadąc przez Rumunię można było nie raz odnieść wrażenie, że kierowcy robią co chcą. Na autostradzie mijaliśmy dużo wypadków, ktoś sobie poboczem ominął czerwone światło i inne samochody, a wozy z końmi były wszędzie, w miastach potrafiły wyjechać prosto pod samochód, jakiś sobie pędził autostradą, gdzie w tym samym czasie na środku drogi stał autostopowicz. Co prawda w późniejszych latach na drogach zaczęło być już trochę najbardziej niebezpiecznych ale jednocześnie najpiękniejszych dróg w Rumunii można zaliczyć trasę Transfogarską i Transalpinę. Obie trasy są przepiękne, z malowniczymi widokami ale też mało bezpieczne. Drogi w górach to prawdziwe serpentyny. Jedzie się na dużych wysokościach, gdzie temperatura w lato spada do 11 stopni, na niektórych odcinkach nie ma barierek i nie wszystkie drogi są w dobrym stanie. Trzeba mieć naprawdę dobre umiejętności prowadzenia pojazdu ale też uważać na rozpędzone motory czy inne samochody. TRASA TRANSFOGARSKA Początek tej trasy zaczyna się w Bascov a koniec jest w miejscowości Cârțișoara. Droga DN7C. Ta górska trasa ma około 150 km a wysokość w jej najwyższym punkcie to 2042 m Droga jest bardzo kręta, w zimę nieprzejezdna. Najdłuższy tunel w Rumunii o długości 884 m znajdujący się właśnie na tej trasie jest nieczynny od późnej jesieni do okolic maja. Ważne jest żeby uzupełnić zapasy paliwa, ponieważ na trasie nie ma stacji tej drogi znajduje się zamek Bran, czyli zamek Draculi, w którym w XV wieku mieszkał Vlad Palownik. Trasa Transfogarska Trasa Transfogarska Jezioro przy trasie Transfogarskiej TRANSALPINA Inaczej droga DN67C. Trasa znajduje się pomiędzy miejscowością Ciocadia a Sebeș. Ma około 148 km długości i jest najwyżej położoną trasą w Rumunii. Osiąga wysokość 2145 m (w punkcie przełęczy Urdele). Na trasie można spotkać pasterzy ze stadami owieczek, krowy na środku drogi czy kempingi Cyganów, które wyglądały tak, jakby tam mieszkali (dużo rozwieszonego prania, gromadki biegających dzieci, całe gospodarstwo w jednym miejscu, namioty, paleniska, grzybiarze na koniach). Na samym środku Transalpiny nie ma stacji benzynowych, lepiej upewnić się, czy ma się wystarczająco dużo paliwa. Stacje pojawiają się przy dwóch końcach jest kręta, mało bezpieczna, lecz w większości pokryta asfaltem, więc dobrze się jedzie. Transalpina Transalpina Transalpina - częsty widok Transalpina - kręte drogi Transalpina - zwierzęta na drodze to też standard Transalpina Podczas jazdy na obu tych trasach warto zatrzymywać się w miejscu, gdzie nam się spodoba i zrobić kilka zdjęć. Co jakiś czas na poboczach są miejsca do postoju. ^{Rumunia to kraj pełen malowniczych krajobrazów i atrakcyjnych widoków, które warto zobaczyć. Trasy takie jak Transalpina, Transfogarska droga A7 są to trasy, które prowadzą przez najpiękniejsze regiony kraju i faktycznie gwarantują niezapomniane wrażenia. W 2022 roku wróciliśmy do Rumuni z planem zrealizowania tego co nam się nie} Trasa Transfogarska (Transfăgărăşan)Kraj: RumuniaKontynent: EuropaKategoria: Trasy widokoweOkręg: ArdżeszGPS: N: 45°35' E: 24°37' Transfogarska (droga krajowa DN7C) to jedna z najbardziej krętych i najwyżej położonych dróg w całej Rumunii. Znajduje się w centralnej części kraju i przecina malownicze pasmo Gór Fogarskich (najwyższe pasmo Karpat Południowych oraz całej Rumunii). Droga ta liczy sobie przeszło 100 km i powstała w latach 1970-1974, a inicjatorem jej budowy był ówczesny komunistyczny przywódca Rumunii - Nicolae Ceauşescu (1918-1989). Z początku szosa ta miała znaczenie militarne, a jej budowa pochłonęła ogromne ilości pieniędzy i okupiona została dużymi stratami w ludziach (podczas prac zginęło 20 osób). Początkowo jako droga leśna miała m in. otworzyć dostęp do zasbów leśnych i umożliwić budowę ośrodka sportów zimowych, ale przede wszystkim miała być manifestacją możliwości technicznych Rumunii. W trakcie prowadzonych prac nastąpiła zmiana projektu na drogę krajową o dwóch pasach ruchu. Wykonawcami morderczych prac byli głownie żołnierze, którzy do wysadzenia skał zużyli przeszło 6 mln kg dynamitu. Obecnie droga ta stanowi jedną z ciekawszych atrakcji turystycznych Rumunii. Trasa Transfogarska łączy ze sobą miasta Sybin (Siedmiogród) i Pitesti (Wołoszczyzna), a w swoim najwyższym punkcie wznosi się na wysokość przeszło 2030 metrów Przemierzając drogę oprócz zapierających dech w piersiach górskich widoków natrafić można także na kilka ciekawych atrakcji turystycznych. Do najciekawszych z nich należą m in. należący do słynnego Włada Palownika Zamek Poenari, zaporę na rzece Ardżesz oraz przecinający góry 884 metrowy tunel (najdłuższy w Rumunii). Na całej swojej długości Trasa Transfogarska dostępna jest od 15 czerwca do 15 września. Zimą niektóre jej odcinki, zwłaszcza po większych opadach śniegu mogą być całkowicie nie koniec XV wieku w Braszowie urodził się słynny saskosiedmiogrodzki humanista, teolog oraz kartograf - Johannes Honteru (1498-1549). Studiował na Uniwersytecie w Wiedniu, a od 1530 wykładał w Krakowie, był nauczycielem Izabeli Jagiellonki (córki króla Zygmunta Starego).

Trasa Transfogarska: zamek Drakuli i inne atrakcje. Trasa Transfogarska w Rumunii zachwyca wieloma ciekawymi atrakcjami. Jedną z najważniejszych jest możliwość odwiedzenia ruin zamku Poenari, który nazywany bywa prawdziwym zamkiem Drakuli. Cytadela powstała ok. XIII wieku i w ciągu kilku dekad zamieszkiwało ją wielu różnych rezydentów.

Tym razem zapraszam na podróż po środkowej części Rumunii: Bukareszcie, Braszowie, zamkach w Sinaia, Bran i Rasnovie oraz Parku Narodowym Piatra Craiului. Przejedziemy się także słynnymi Trasami: Transfogaraską i Transalpiną, a na koniec odwiedzimy piękne miasta – Alba Iulia oraz Sighișoarę. Wpis jest drugą częścią cyklu dot. Rumunii. W pierwszej opisałam początek naszej 2,5-tygodniowej podróży po kraju Draculi. Objazdówka po Rumunii cz. I to opis trasy po północnych i południowych regionach tego kraju. DZIEŃ X i XI – Bukareszt – stolica z potencjałem Prosto znad morza udaliśmy się do stolicy Rumunii – Bukaresztu. Jest to centrum przemysłowo-usługowe, zamieszkałe przez prawie 2 mln osób. Ma bogatą historię, sięgającą starożytności, chociaż głównym miastem Rumunii stał się dopiero w XIX wieku. Zgodnie z legendą miasto zostało założone przez pasterza o imieniu Bucur. Jednak potwierdzone historyczne informacje mówią, że założycielem miasta jest Mircza Stary, a sam Bukareszt powstał po zwycięstwie nad Turkami w XIV wieku. Co ciekawe rumuńskie słowo bucurie znaczy radość. Mieszkaliśmy koło parku Cismigiu, w pobliżu starego miasta, do którego udaliśmy się wieczorem. Niestety liczne trzęsienia ziemi, II wojna światowa, a przede wszystkim rządy dyktatora Nicolae Ceaușescu nie były łaskawe dla stolicy Rumunii. W trakcie jego panowania zniszczono około 1/5 zabudowy starówki. Renowacja wciąż trwa – duża część budynków, spośród tych, które przetrwały, wymaga remontu. Pierwsze wrażenie: Bukareszt ma potencjał, ale nas nie zachwycił. Daleko mu do Krakowa, Wrocławia, Gdańska czy wielu innych polskich miast. Kolejnego dnia odwiedziliśmy najważniejsze punkty starówki (nowoczesny pasaż handlowo-shishowy Pasajul Vilacrosse, XIX-wieczny hotel Hanul lui Manuc, klasztor Stavropoleos), a po południu udaliśmy się na wycieczkę po słynnym parlamencie. Pasajul Vilacrosse Pałac Parlamentu – gigantyczna fanaberia Nicolae Ceausescu Parlament w Bukareszcie to symbol minionego komunizmu oraz dowód na to, że niektórzy władcy nie cofną się przed niczym, żeby udowodnić swoją wyższość i “potęgę”. Oto kilka ciekawostek na temat tego niezwykłego budynku: to drugi największy budynek na świecie (po Pentagonie) – ma 65 tys. m² powierzchni,aby mógł powstać wyburzono około 7 km² powierzchni starego miasta z historycznymi zabudowaniami – rozebrano 30 tys. domów, 19 cerkwi, 3 kościoły, 6 synagog i przesiedlono aż 40 tys. mieszkańców (!),budowa rozpoczęła się w 1983 roku, trwała 13 lat i pochłonęła 3 miliardy dolarów (!),przy budowie pracowało 700 architektów i 20 tys. robotników,wewnątrz mieści się 1100 pomieszczeń,pałac ma 12 pięter i 8 podziemnych kondygnacji,Donald Trump chciał go kupić i urządzić w środku… kasyno. W trakcie wycieczki z przewodnikiem, która trwa około 1,5h, zwiedza się tylko 2 piętra parlamentu (głównie sale balowe i reprezentacyjne), ale i tak robi ogromne wrażenie. W pozostałych pomieszczeniach pracują urzędnicy, politycy i administracja. Po wizycie w parlamencie zjedliśmy pyszne papanasi (rodzaj pączków ze śmietaną i konfiturami) w jednej z najstarszych restauracji w mieście Caru’ cu Bere. Wieczorem spotkaliśmy się ze znajomymi Damiana w Linea / Closer To The Moon (bar na dachu w centrum miasta ze świetnym widokiem). Co jak co, ale knajpki i mieszkańcy Bukaresztu są super! 🙂 DZIEŃ XII – Bukareszt > Pałac Peleș > Braszów > Râșnov > Zamek Bran > Zărnești (223 km) Pałac był letnią rezydencją Króla Karola I. Powstała w nim pierwsza w Rumunii sala kinowa, a od początku jego istnienia (XIX wiek!) działały w nim winda, centralne ogrzewanie i… odkurzacz (też centralny rzecz jasna). Więcej ciekawostek na temat Pałacu Peles przeczytacie na blogu Osmóla. Pałac robi wrażenie zarówno z zewnątrz jak i od środka. Ponoć to jeden z najładniejszych zamków w całej Rumunii! Kolejnym przystankiem tego dnia było miasto Braszów. Jest to ósme co do wielkości miasto w Rumunii zamieszkałe przez ok. 300 tysięcy osób. Piękna starówka, kolorowe kamieniczki, pyszne jedzenie i kolejka linowa na górze Tâmpa, ze szczytu której rozpościera się fantastyczny widok na całą okolicę. To tylko część powodów, dla których powinniście odwiedzić to miejsce. Skuszeni zdjęciem okładkowym z “Travelera” udaliśmy się również do Râșnova. Nie doczytaliśmy jednak, że tamtejsza twierdza jest w remoncie (na tablicy piszą, że do Tak czy siak zdjęcie z drona jest ładne, więc warto było tam pojechać, prawda? 🙂 Ostatni przystanek tego dnia to słynny Zamek Drakuli w Branie. Przyjechaliśmy za późno na zwiedzanie, ale i tak nie mieliśmy tego w planach – sporo osób nam to odradzało twierdząc, że zamek dużo lepiej prezentuje się z zewnątrz. Dla przypomnienia: zamieszanie wokół tego miejsca spowodowała książka Brama Stokera. Zamek Bran uchodzi za siedzibę Draculi, choć prawdopodobny pierwowzór tej postaci, Wład Palownik, nigdy w nim nie mieszkał. Prawdziwą siedzibą Włada był Zamek Poenari, o którym wspominam kilka akapitów niżej. DZIEŃ XIII – Park Narodowy Piatra Craiului > Cârța (91 km) Noc spędziliśmy na darmowym kempingu w pobliżu miejsca, w którym zaczyna się szlak na szczyt Piatra Mică (nasz główny cel). Polecamy wszystkim osobom, które mają namiot albo vana, przyczepę kempingową czy kampera. Pamiętajcie, że Rumunia jest jednym z nielicznych krajów Europy, które zezwalają na nocowanie “na dziko”. Oczywiście należy pozostawić po sobie miejsce w stanie nienaruszonym (i nie może to być prywatna posesja, chyba, że mamy zgodę właścicieli). Rano, po pysznym śniadanku nad brzegiem rzeki, wyruszyliśmy na trasę. Początkowo szliśmy przez las i mniej więcej po godzinie dotarliśmy do polany, z pięknym widokiem na całą okolicę. Spotkaliśmy tam owce, konie i psy pasterskie, które szybciutko przepędziły Tacosa ze swoich włości (na szczęście obyło się bez awantur, ale uważajcie na swoje psiaki). Później znów weszliśmy do lasu, straciliśmy z oczu znaki i jakieś pół godziny błądziliśmy po krzaczorach. Końcowy odcinek był stromy i dał nam w kość, dodatkowo zrobiło się naprawdę ciepło. Niech Was nie zmyli krzyż – to jeszcze nie szczyt! Ostatni trawers i będziecie na Piatra Mică (1816 m To jak na razie rekord wysokościowy naszego Taco – mówiąc szczerze był mniej zmęczony, niż my! Schodziliśmy inną drogą – przez schronisko Cabana Curmătura. Na tej trasie dwukrotnie była stromizna i łańcuchy, a nasz psiak lądował w Damianowym plecaku. Nie miał z tym najmniejszego problemu – nie wyrywał się i grzecznie siedział w środku. Po przerwie na piwko i kanapki zeszliśmy na parking – przejście tej pętli zajęło nam około 6 godzin. UWAGA! Najlepiej wracać nieco dłuższą drogą tj. wąwozem Prapastiile Zarnestiului. Nie popełniajcie naszego błędu i nie omijajcie tej fantastycznej atrakcji! Po południu dotarliśmy na kemping w miejscowości Cârța tuż przy początku Drogi Transfogaraskiej. DZIEŃ XIV – Cârța > Trasa Transfogarska > Curtea de Argeș > Horezu (230 km) Trasa Transfogarska ( to nazwa drugiej pod względem wysokości drogi kołowej w Rumunii (DN7C). Liczy 151 kilometrów, a nieopodal jeziora Bâlea osiąga wysokość 2042 m Została wybudowana w latach 1970–1974 na polecenie Nicolae Ceaușescu. Początkowo miała znaczenie militarne, ponieważ rumuński dyktator chciał zapewnić sobie szybki transfer przez góry w przypadku sowieckiej inwazji. Co jak co, ale trzeba mu przyznać, że miał fantazję i zawsze mierzył wysoko… Największe wrażenie robi północny odcinek drogi (od którego zaczęliśmy). Natomiast w części południowej, przy trasie znajdują się liczne atrakcje np. zapora na rzece Ardżesz o wysokości 160 metrów tworząca jezioro Vidraru czy zamek Poenari, o którym wspominałam wyżej (należał do Włada Palownika – pierwowzoru Drakuli). WAŻNE! Tunel w najwyższym punkcie drogi jest zamknięty od października (lub listopada) do maja (lub czerwca), z powodu opadów śniegu i porywistych wiatrów. Na nas największe wrażenie zrobiły przepiękne okolice jeziora Bâlea oraz… niedźwiedzie! Widzieliśmy trzy miśki chillujące tuż przy drodze! Ponoć to dość standardowy widok – przy ostatnim zwierzaku dowiedzieliśmy się dlaczego. Niektórzy turyści wyrzucają z samochodu jedzenie, żeby mieć “świetne” filmiki i zdjęcia. Nie muszę chyba podkreślać, że jest to skrajna głupota i nieodpowiedzialność? Trasa jest przepiękna, przypominała mi Drogę Trolli w Norwegii i już sama nie wiem, które miejsce zrobiło na mnie większe wrażenie! Zresztą sami zobaczcie na te zdjęcia! Do Zamku Poenari prowadzi 1480 schodów. Został założony na początku XIII wieku przez pierwszych władców Wołoszczyzny. Następnie był główną twierdzą władców z dynastii Basarab. Później kilkakrotnie zmieniał właścicieli, aż w końcu Wład Palownik przejął go w XV wieku. WAŻNE! Koniecznie zabierzcie ze sobą wodę – pokonanie 1480 schodów, szczególnie w upalny dzień, to nie lada wysiłek! Ostatnią atrakcją tego dnia była wizyta w Cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Curtea de Argeș. Została wzniesiona na początku XVI wieku i znajdują się w niej groby królów rumuńskich: Karola I, Ferdynanda I i Michała I. Z budową cerkwi jest związana ciekawa legenda. Podobno, gdy mistrz Manole rozpoczął pracę nad budową świątyni, wszystko, co zdołał zbudować w ciągu dnia, ulegało zniszczeniu w nocy. Pewnego razu mistrz miał sen, w którym dowiedział się, że ukończy prace tylko wtedy, jeśli zamuruje własną żonę (!) w ścianie budowanej cerkwi. Twórca uczynił to już następnego dnia i faktycznie sfinalizował swoje dzieło. Jednak jak mówią “oliwa zawsze sprawiedliwa”: Manole został uwięziony w wieży świątyni przez fundatora budowy. Ten nie chciał, by mistrz stworzył inne obiekty porównywalnej urody. W trakcie próby ucieczki Manole spadł na ziemię i zginął. W Curtea de Arges zjedliśmy również przepyszny obiad w restauracji Subcarpati. Polecamy to miejsce (a w szczególności mule i desery) z całego serca! Nocowaliśmy na bardzo tanim i przeciętnym kempingu w miejscowości Horezu. W okolicy nie ma zbyt dużego wyboru, więc nie grymasiliśmy (opinie z Google Maps o bezpańskich psach były naszym zdaniem przesadzone – pieski faktycznie pomieszkują na kempingu, ale nie zaczepiały Taco ani nas). DZIEŃ XV – Transalpina > Alba Iulia > Sighișoara (304 km) Kolejny bardzo aktywny dzień! Transalpina to najwyżej położona droga kołowa w Rumunii (o numerze 67C). Prawdopodobnie jest to także najstarsza droga biegnąca przez Karpaty. Ma długość 148 kilometrów, przecina trzy przełęcze, a jedna z nich – Urdele – znajduje się na 2145 m WAŻNE! Podobnie jak Trasa Transfogarska, Transalpina, również jest zamknięta od października/listopada do maja/czerwca. Moim zdaniem Transalpina jest nieco mniej widowiskowa, niż Droga Transfogarska. Za to jest mniej popularna wśród turystów, co stanowi jej wielką zaletę. Zdecydowanie rekomenduję przejechać i zobaczyć obie drogi uznawane przez wielu za najpiękniejsze w Europie. Po przejechaniu Transalpiny zatrzymaliśmy się w mieście Alba Iulia. Leży nad rzeką Maruszą i liczy ok. 60 tys. mieszkańców. Ma pięknie odnowione centrum historyczne rozwijane intensywnie przez cesarza Karola VI. Nie spędziliśmy w Alba Iulia zbyt wiele czasu, ponieważ upał dawał się nam we znaki. W dodatku przed nami były 2-3 godziny drogi do miejscowości Sighișoara. Po zameldowaniu się w pensjonacie Made in Transilvania wybraliśmy się na spacer po Sighișoarze. Miasto od razu wpadło nam w oko – brukowane uliczki, kolorowe domki, wesoła muzyka i baaardzo przyjemny klimat. Po smacznym obiedzie trafiliśmy do Mimoza Wine&Dine na drinka i wznieśliśmy toast za niezwykle udany roadtrip po Rumunii, który niestety dobiegał końca. DZIEŃ XVI – Sighișoara > Park Narodowy Apuseni > Oradea (350 km) Warto dodać, że cytadela w Sighișoarze została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Więcej informacji o najpiękniejszym (naszym zdaniem) mieście w Rumunii znajdziecie na blogu Sekulada. Po śniadaniu wybraliśmy się na krótki spacer po średniowiecznej starówce, żeby raz jeszcze nacieszyć oczy pięknymi widokami i zrobić kilka dodatkowych zdjęć. Kupiliśmy również ostatnie pamiątki i ruszyliśmy w drogę powrotną do Polski. Pojechaliśmy przez Park Narodowy Apuseni, ale złapała nas ogromna ulewa. Deszcz padał praktycznie cały czas, więc stwierdziliśmy, że jakikolwiek trekking to nie najlepszy pomysł. Szkoda, bo moi rodzice bardzo rekomendowali to miejsce. Ostatni nocleg w Rumunii spędziliśmy na bardzo fajnym kempingu Robinson w mieście Oradea. Można spać pod namiotem albo wynająć mały domek. Na terenie obiektu jest też odkryty basen i rodzinna restauracja. DZIEŃ XVII – Oradea > Katowice (599 km) Powrót zajął nam większą część niedzieli, ale tak czy siak warto zwrócić uwagę, że z Oradei do Katowic jedzie się tylko 7-8 godzin! Rumunia jest na wyciągnięcie ręki (szczególnie z południowej Polski) i chętnie odwiedzimy ten kraj ponownie (szczególnie górskie rejony). ROAD TRIP PO RUMUNII – INFORMACJE PRAKTYCZNE (1 RON = 0,92 PLN) wycieczka po Parlamencie w Bukareszcie – 40 RON,drinki w Linea / Closer To The Moon – 25-40 RON, wstęp do Pałacu Peleș – 40 RON,obiad dla 2 osób – 50-100 RON,cappuccino – 10 RON,kawa mrożona – 12-15 RON,wjazd kolejką w Braszowie w obie strony – 20 RON,wejście na twierdzę Poenari – 10 RON,nocleg w małym, ale schludnym pokoju z łazienką i klimatyzacją (Heights Accommodation City Center) w centrum Bukaresztu – 150 RON,nocleg na bardzo fajnym kempingu De Oude Wilg (przed początkiem Drogi Transfogarskiej na północy) – 50 RON (dla naszej trójki),nocleg pod namiotem na Campingu Popas Turistic Trei Stejari w Horezu – 20 RON (za 2 osoby, psa i mały namiot),duży pokój dwuosobowy w Made in Transilvania (Sighișoara) – 130 RON,nocleg na kempingu Robinson w miejscowości Oradea – 75 RON. MAPA – ROAD TRIP PO RUMUNII ŚRODKOWEJ – CZ. II Byliście kiedyś w tej części Rumunii? Jak Wam się podobało? Jeśli macie jakieś porady dla osób wybierających się na road trip po Rumunii koniecznie dajcie znać w komentarzu! . 88 50 150 197 327 304 370 194

rumunia trasa transfogarska zdjęcia